From jo at xs4all.nl  Tue Dec 14 19:29:24 2010
From: jo at xs4all.nl (Jo van der Spek M2M)
Date: Tue, 14 Dec 2010 19:29:24 +0100
Subject: <m2m-nl> Welkom terug Ahmed Issa
Message-ID: <EE893AC9F93144B4B8495E725F7C3021@jom2m>

Hoger beroep Schipholbrand moet opnieuw! Ahmed Issa, welkom terug in
Nederland!

De Hoge Raad heeft vandaag 14 december 2010 de uitspraak van het
Amsterdams Gerechtshof vernietigd en verwijst de zaak naar het
Gerechtshof te 's-Gravenhage, opdat de zaak op het bestaande hoger
beroep opnieuw wordt berecht en afgedaan. Welkom Ahmed Issa!
Ahmed Issa werd op basis van de vernietigde uitspraak naar Libi?
uitgezet en mag nu terugkomen om zich te verdedigen. Free Ahmed Issa!
Wij heten hem welkom. Deze uitspraak van de Hoge Raad bevestigt de
belangenverstrengeling in dit politiek proces waarbij het Ministerie van
Justitie (Dienst Justiti?le Inrichtingen en Openbaar Ministerie) zware
druk heeft gezet op de verdachte en waarbij de politiek
verantwoordelijken werden vrijgesproken. Ahmerd Issa is de zondebok van
de Schipholbrand. Niet Ahmed Issa, maar Donner is schuldig.

Vernietiging van de Hoge Raad is gebaseerd op twee punten:

1. Het Amsterdamse Gerechtshof die het hoger beroep behandelde (en de
zaak voor nader onderzoek naar de Rechter-Commissaris in de Rechtbank te
Haarlem had verwezen) heeft ten onrechte geoordeeld dat het onbevoegd
was het verzoek tot wraking van de Rechter-Commissaris in behandeling te
nemen. De verdediging (van Ahmed Issa) verweet de rechter-commissaris
dat deze de door het hof gekozen Zwitserse deskundige niet de juiste
informatie had toegestuurd en verzocht het hof deze daarom te wraken.
Dit verzoek was door de verdediging ingediend bij het hof die het
vervolgens niet in behandeling nam omdat deze bij (het kabinet van) de
rechter-commissaris te Haarlem indegediend had moeten worden. Fout zegt
de Hoge Raad. De verdediging was wel bij het juiste adres en het hof had
het verzoek moeten honoreren.

2. De verdediging had het hof verzocht dr. ir. P.H.A.J.M. van Gelder van
het bureau PSCT als deskundige te benoemen voor het verrichten van nader
statistisch onderzoek. Dit ter beantwoording van de vraag of de kans
aanmerkelijk is dat een weggeworpen sigaret de oorzaak is van het
ontstaan van brand. Het hof heeft dit afgewezen omdat Van Gelder een
statisticus is terwijl het verzochte nadere onderzoek een juridisch
oordeel vergt. De Hoge Raad oordeelt dat de beantwoording van de vraag
wellicht een juridisch oordeel vergt, maar dat hierbij statistisch
onderzoek van belang kan zijn. Zeker gezien het feit dat het hof in zijn
uitspraak heeft geoordeeld dat sprake was van een aanmerkelijke kans dat
de weggeworpen sigaret brand zou veroorzaken welke mede is gebaseerd op
statistisch onderzoek (van door verdediging bekritiseerde NFI-onderzoek).

Commentaar van M2M

Cassatie Schipholbrand: vreemdelingenbeleid gevangen in paradox

De Hoge Raad heeft op 14 december bepaald  dat de rechtzaak over de schuld 
aan de Schipholbrand moet worden overgedaan. Dat is goed nieuws voor de 
enige verdachte, maar wat betekent het dat niemand aansprakelijk is te 
houden voor de dood van elf gevangen ongedocumenteerde vreemdelingen?

Misschien wel de beroemdste illegaal van Nederland is Ahmed Issa Al Jeballi, 
oftewel "De Libi?r". In september vorig jaar is Ahmed in hoger beroep 
schuldig verklaard aan het veroorzaken van de Schipholbrand en direct daarna 
als ongewenst vreemdeling het land uitgezet. En daarmee leek de 
Schipholbrand juridisch "uitgeprocedeerd" met als conclusie dat niemand 
schuldig was aan de dood van elf ongedocumenteerde vreemdelingen die stikten 
in de rook in hun cellen van het detentiecomplex op Schiphol-Oost.
Ahmed was door het slordig wegschieten van een peuk schuldig aan het 
ontstaan van de brand, maar de catastrofale gevolgen vielen hem niet te 
verwijten. Het ongetrainde personeel dat de deur open liet waardoor het vuur 
om zich heen kon slaan werd wel verhoord maar nooit vervolgd. Evenmin hoefde 
de directeur van de inrichting zich voor de rechter te veranwoorden en ook 
de directie van Justitie in Den Haag werd na enig wikken niet vervolgd door 
het Openbaar Ministerie. Inmiddels wordt in de Haarlemmermeer voortvarend 
gewerkt aan de bouw van een nieuw detentiecomplex dat volgens de 
gemeenteraad garant moet staan voor een humane vreemdelingenbewaring. Eerder 
gingen al nieuwe complexen open in Alphen aan den Rijn en op vliegveld 
Zestienhoven. Volgend jaar kan het complex op Schiphol Oost gesloopt worden 
en verdwijnen ook de restanten van de brand in blok K.

De stilte die rond de Schipholbrand was ingetreden werd verbroken toen op 5 
november de advocaat-generaal advies uitbracht aan de Hoge Raad inzake het 
verzoek om cassatie van de veroordeling van Ahmed Issa.

De advocaat-generaal is van mening dat de veroordeling moet worden 
vernietigd. Het hof heeft de veroordeling mede gebaseerd op het rapport van 
een deskundige die op zijn beurt weer geput heeft uit het rapport van de 
Onderzoeksraad voor veiligheid. Volgens de advocaat-generaal mag dat niet 
gelet op de Rijkswet Onderzoeksraad voor veiligheid. Ook acht de 
advocaat-generaal het bewijs van het opzet op brandstichting onvoldoende. 
Tot slot is de afwijzing van het verzoek van de verdediging om een 
deskundige te horen volgens hem ontoereikend gemotiveerd. (bron: persbericht 
Hoge Raad)"

Het bewijs is onvoldoende. In het proces bleek dat justitie twee middelen 
had tegen Ahmed Issa: de eliminatie-methode  en het leerstuk van de 
voorwaardelijke  opzet. Om aannemelijk te maken dat Ahmed Issa de brand had 
veroorzaakt moesten alle mogelijke technische oorzaken worden uitgesloten. 
Er waren talrijke aanwijzingen voor een andere oorzaak, vari?rend van 
gevangenen die wisten van haperende apparaten tot een eerder brandalarm dat 
loos leek maar dat mogelijk niet was. Uiteindelijk hangt dit bewijs door 
eliminatie aan een flinterdun draadje in een nachtlampje dat al dan niet aan 
was.
Het voorwaardelijke opzet houdt in dat Ahmed had moeten beseffen dat zijn 
weggeschoten peuk tot brand kon leiden. Hij nam bewust een risico door niet 
na te gaan of de peuk echt uit was. Dit veronderstelt dat een gevangene 
informatie heeft over de beveiliging van zijn cel en dus ook kennis over de 
nalatigheid van de directie bij het naleven van de voorschriften.
Om meer dan slordigheid ten laste te kunnen leggen heeft het OM en het Hof 
de informatiepositie van een gevangene op Schiphol Oost tot het absurde 
moeten overschatten.

De Hoge Raad  versterkt het beeld: Niemand is schuldig aan de ramp, het was 
geen misdaad maar een ongeluk, een bedrijfsongeval.
Maar het beleid zelf blijft paradoxaal: je zet mensen vast die je weg wil 
hebben en je behandelt mensen als criminelen ook al worden ze nergens van 
verdacht.
De beleidsmatige verantwoordelijkheid voor de Schipholbrand is weggemoffeld 
om deze paradox te verhullen. Daarvoor moest een slachtoffer als Ahmed als 
zondebok gebruikt worden.
Nu de Hoge Raad het vonnis heeft vernietigd wordt het misschien mogelijk in 
te zien dat we hier te maken met een systeemfout.
Een systeemfout die is ontstaan door de creatie van de illegaal: een mens 
die zich bevindt op Nederlands grondgebied, maar buiten de rechtsorde wordt 
geplaatst. "U hoort hier niet en dient zich onverwijld te verwijderen." is 
de boodschap. En zodra je je vertoont moet je weg, dat wil zeggen het land 
uit of  in vreemdelingenbewaring. Het is de logica van de ontkenning. Voor 
mensen die hier niet horen ben je als overheid ook niet verantwoordelijk, 
het klinkt ook logisch. Alleen gaat de logica mank als diezelfde overheid de 
vreemdeling opsluit: de cipier bewaakt de gevangene, maar behoort ook over 
diens leven te waken. Buiten de gevangenis is de illegaal voor zijn blote 
bestaan op zichzelf aangewezen, die keus kun je als mens maken. Maar eenmaal 
in het gevang is de staat verantwoordelijk.
De vraag is dan of de overheid een probleem oplost door mensen daartoe te 
veroordelen.  Opsluiten maakt het voor een illegaal niet makkelijker om te 
bewegen, dus ook niet het land uit. En illegaal verblijf tot misdaad 
verklaren, zoals de regering Rutte wil,  zal in het onzichtbare en 
opgejaagde leven van de vreemdeling zonder papieren weinig verschil maken.

Een nieuwe rechtszaak in de Schipholbrand is interessant, maar echt spannend 
wordt het pas als we met vreemdelingen kunnen leven zonder ze in bewaring te 
stellen.

Links:

uitspraak Hoge Raad, Den Haag, 14 december 2010
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=BO2966&u_ljn=BO2966

http://www.nrc.nl/nieuws/2010/12/14/zaak-schipholbrand-moet-overnieuw/




From jo at xs4all.nl  Wed Dec 15 13:19:50 2010
From: jo at xs4all.nl (jo van der spek)
Date: Wed, 15 Dec 2010 13:19:50 +0100
Subject: <m2m-nl> Ssuuna's story about an educated Ugandese man living an
 illegal life in Amsterdam
Message-ID: <bfda653acb6ec89ca459adce3432cb0f.squirrel@webmail.xs4all.nl>

------------------------- Oorspronkelijk bericht -------------------------
Onderwerp: [v-v] Ssuuna's story about an educated Ugandese man living an
illegal life in Amsterda
Van:       "joachimdetailleur" <joachimdetailleur at yahoo.com>
Datum:     Wo, 15 december, 2010 00:07
Aan:       voorvluchtelingen at yahoogroups.com
--------------------------------------------------------------------------

Ssuuna Golooba was a photojournalist in his native Uganda. But, like many
others, he thought he could make a more lucrative living in Europe.

Although I had a job in Uganda, I could never look after my family and
mother as well as I wished on my salary of $150 per month. Most
professionals in my country are paid peanuts and this has forced many of
them to look for greener pastures elsewhere. Going to Europe seemed to be
the best way to achieve my goals.

During the day I worked as a freelance photojournalist for the New Vision
and Bukedde newspapers in Uganda. In the evening, I worked in my own small
shop in Kampala, the capital. Not many people in my country can earn that
kind of money. I was able to meet people from all social classes, I was
able to travel around the country, I had access to everything.

But I had it in my mind to go to Europe because many of my friends had
emigrated. Some of them came back home with flashy cars and lots of money.
The temptation to make it big and the fear that I was being left behind
helped make up my mind.

In Uganda, I lived in a small village not far from Kampala. I was able to
build my own small house and also had a small car that I used for work. My
house was not so good compared to those of the rich people in the area,
but it was okay for me. It had three rooms and no running water inside. I
had electricity and a landline telephone. I was living there with my wife,
daughter and a housemaid who helped us with the domestic work.


In search of a better life

A very good friend of mine went to London; he came back 10 years later
with everything - cars, machines to make furniture and about $48,000.

I told him that I wanted to go to Europe, but he warned me not to. I
thought perhaps he did not want me to develop.

I started to make arrangements. Initially I wanted to go to the UK, but
they rejected my visa application. That made me think maybe it would be
better to stay in my country. But I could not ignore the small voice
within me telling me to go to Europe. I could hear it saying: "This is
your time, use it, you're not earning enough money here, if there are no
opportunities in your country go elsewhere. Many people migrated and they
have made it, you will make it."

On the day of my departure, my family organised a farewell party and a
small service to thank God for the visa and to ask for protection and
guidance. We gathered at my mother's house where nearly all my family and
friends came to wish me luck and to ask me to bring gifts back with me. We
roasted three chickens - everyone was excited.

When I hugged my mother for the last time her face was full of happiness.
She told me: "Please don't let us down and don't forget us. Work hard so
that we can also get some happiness. God will bless you and everything you
do in Europe."

I was looking forward to the challenges but as the plane took off, I
started to think about where I was going. I asked myself: where am I going
to sleep, who is going to receive me at the airport, what food am I going
to eat, what job I am going to do? I tried to sleep but was too nervous
and began to doubt my plan.

A European paradise

When I arrived in Amsterdam a man took me to the area where most
immigrants live. He had arranged accommodation for me in the house of an
African man. There were 15 people of different nationalities living there.
I had to pay $162 a month to sleep in the corridor.

After three months I called my mother to ask for money because I was
completely broke and had nowhere to sleep and nothing to eat. I went to
Europe to help my family but now my family had to help me. My mother sent
me $337, which I used to pay my rent for two months. I still had no money
to buy food and, along with some friends, had to survive off other
people's leftovers. Sometimes church organisations gave us food.

Some of my friends were sleeping in semi-finished buildings, on the
streets or on construction sites. One Zambian man spent more than a year
sleeping on the streets. "I used to see beggars in my country and I could
never think that one day I could be one of them in Europe," he told me.

I will never forget the Nigerian lady who confessed that she was forced
into prostitution. "I could sleep with more than five men a day just to
get some money for rent, food and medication," she said. She told me other
women were in the same situation. She said they looked for jobs but
wherever they went, they were asked for papers they did not have. Some
contracted HIV/AIDS and other sexually transmitted diseases.

Getting together the money for rent and actually finding a room were two
completely different things. Many people were afraid to accommodate us
because we were illegal. Those that did let us rent rooms could impose
unfair rules, like only allowing us to cook once a week.


Facing reality

My relatives back home started calling and telling me stories of hunger
and poverty - demanding that I send money. They could not understand why,
two years after arriving in Europe, I was still jobless. Sometimes I told
them of the realities I had encountered but they did not believe me.

Many people in my situation were being paid cash for their work, but by
doing so, became a target of exploitative bosses. Sometimes you could work
for 12 hours and then the boss would say he had no money to pay you. We
always had to fight for our money.

We could not openly complain because of the fear of losing our jobs. We
lived in fear of the police, thinking we would be arrested and deported
empty-handed.

When we got sick there was no money for treatment. It is very difficult
for immigrants to acquire medication without papers. The Red Cross doctors
can only provide you with paracetamol, no matter what the illness. They
give you a letter referring you to a hospital but when you get there they
ask for your insurance or ask you to pay lots of money. One Ugandan girl
developed a tumour in her stomach, but when she was referred to a
hospital, they told her that without medical insurance she had to pay more
than $4,000 for an operation.

There were also some good people. I remember one retired Dutch doctor who
used to help sick illegal immigrants. I went to see him and was amazed by
the long cue of waiting immigrants.

The fear of failure

I missed my daughter and mother the most. I left my daughter in a boarding
school when she was only five years old and I saw her again when she was
12. She could not remember me very well although she knew I was her
father.

I felt depressed when I received calls from home announcing the death of a
family member. Many people passed away during the time I was away.

I was not alone in this situation - many other immigrants were
experiencing the same thing. Some had been away from their families for
more than 10 years. One Ghanaian called Adrian said: "I have spent 10
years without seeing my family. I left my wife pregnant and I have never
seen the child. I fear to go back empty-handed."

The dilemma facing African immigrants in Europe is that they can barely
find work. But returning home is no longer an option because they cannot
pay back the money they borrowed for their trip. On top of this, the
people who stayed at home want their share of the "riches" collected in
Europe. They fear going home with nothing, because their family and
friends will laugh at their failure and expel them from the community.

All of this makes immigrants vulnerable to exploitation, discrimination
and humiliation. It is far from the "gold mountains" they dreamed of.

Many go from Africa to Europe as fortune hunters with high expectations
but little information about the reality of life as an illegal immigrant.

Turning point

In October 2005, I read an article about the plight of 11 illegal
immigrants who were killed when a fire broke out while they were awaiting
deportation at a prison complex outside Amsterdam's Schiphol airport.

I was shocked, particularly, because I thought such negligent situations
could not happen in a developed country like the Netherlands. This was the
turning point in my perception of Europe. I could never have imagined that
a disaster of that scale would take place in such a wealthy,
well-organised country.

It opened my eyes to the miserable situation I was in and I could see that
I was trapped between my false expectations of Europe and the unrealistic
expectations of my family.

Then I started the Surprising Europe project. I wanted to tell people the
problems that Africans face - particularly those who migrate to Europe
with the intention of working and becoming rich.

The project is not intended to discourage Africans from going to Europe,
but rather to encourage them to weigh up their options before leaving
their homelands.

http://english.aljazeera.net/programmes/witness/2010/12/20101213131752524139.html

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://listcultures.org/pipermail/m2m-nl_listcultures.org/attachments/20101215/335f83eb/attachment.html>

From jo at xs4all.nl  Thu Dec 16 18:07:05 2010
From: jo at xs4all.nl (Jo van der Spek M2M)
Date: Thu, 16 Dec 2010 18:07:05 +0100
Subject: <m2m-nl> Ombudsman veroordeelt directie Schiphol Oost
Message-ID: <719E68B79F524E38AA89FCAA375C5991@jom2m>

De Hoge Raad trok dinsdag alle aandacht met de vernietiging van het vonnis 
tegen Ahmed issa in de Schipholbrand. maar de nationale Ombudsman kwam 
diezelfde dag met een rapoort waarin de directie van het detentiecomplex op 
Schiphol Oost wordt veroordeeld wegens het optreden tegen de sit-down aktie 
van de mannen van Blok L op 18 februari 2009.

 "Hoewel de Nationale ombudsman waardering heeft voor het feit dat de 
directie erin is geslaagd met inzet van de LBB de zitstaking zonder 
buitenproportioneel geweld te be?indigen, ontkomt de Nationale ombudsman 
niet aan het oordeel dat het optreden niet was toegestaan, nu een wettelijke 
basis voor het optreden ontbrak.

Het recht op onaantastbaarheid van het menselijk lichaam is geschonden."

http://rapporten.nationaleombudsman.nl/rapporten_db/rapport.asp?rapportnummer=20100353

http://m2m.streamtime.org/uploads/2009/Maart/Hungerstrike_Mixdown_070309.mp3?stream

http://m2m.streamtime.org/uploads/2009/Maart/020309_Hungerstrike_Faisal.mp3